25 Mart 2012 Pazar

Öptüm..

Daima frenlenirseniz, durmayı seçersiniz,
Çocukken mutsuzsanız bir an önce büyümeyi,
Ölmeden büyümeyi ve gününü göstermeyi...
Çığlığınızı duyuramıyorsanız,
Susmayı tercih edersiniz.
Susarsınız avaz avaz.
Kendimden biliyorum,
Artık şarkılar söylemezsiniz,
Rahatsız etmezsiniz kimseyi çirkin cırtlak sesinizle..
Dans etmezsiniz eskisi gibi,
Yeterince yorgun,
Yeterince büyük,
Yeterince boksunuzdur artık!
Gençliğiniz genç gibi geçmediyse,
Yaşlanmayı seçersiniz,
Yaşlanıp bir kenara çekilmeyi.
Heyecanlarınızı bastırıp,
Hayallerinizi unutup,
Ne eskisi kadar kahkaha atar,
Ne de olup olmadık yerde ağlarsınız.
Ama,
artık kendiniz olmazsınız.
Başkasına bürünmüş bastırılmış ruhlara,
Benden anason kokulu öpücükler..




1 yorum:

Edip Tüfekçiler dedi ki...

Gidenler bizden hep bir parça götürürler.
O parçanın yerinde de derin izler kalir.
Herkesin bir yara izi vardır insanlardan gizlemeye çalıştı saklamak için çok uğraştı bir yara izi
herkesin bir yara izi vardır kimseye dokundurtmaca kadar güzel olan
baktıkça nefes alabiliyor olmanın kıymetini sağlıcak bir yara izi
bu izlerle yaşamaya alışırsın bir sabah olur ki gün doğarken batkında dışarı yaşamayı yeniden sevebilirsin ve bir gün elbet birileri o yara izlerine dokur acını biraz olsun hafiflemeye başlar