Kördünüz! Yalnızlığım avuclarınıza konan bi parıltıdan ibaret olup, farkedilmesi zor değildi,
Ruhum çamur da koksa izi kalmaması için uğraştım inanın!
Sağırlaştınız!
Oysa ben en can alıcı nefesimle mırıldandım;
'Uzan' çağrılarıyla her birinize...
Debelendim, bendim o usanmayan
Sakat mıydınız?
TAT BIRAKMADINIZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder